Sjaak afhaak

Iedereen die kampt met terugkerende hoofdpijn, weet hoe groot de impact hiervan kan zijn in je sociale leven. Ook als je kampt met een andere chronische ziekte is dit part of the deal. Voordat je het weet sta je bekend als ‘Sjaak Afhaak’.  Ook ikzelf worstel hier vaak mee. Hieronder beschrijf ik wat dit voor mij betekent en bespreken we enkele handvaten.

Deel uitmaken van een sociaal netwerk is belangrijk voor ieder mens. Het geeft je geborgenheid, ontspanning, zelfvertrouwen, energie en steun. Het is voor niemand leuk wanneer je regelmatig afspraken af moet zeggen, toch is dit voor mensen met chronische ziekten vaak het geval.

Naarmate mijn hoofdpijn erger werd en het uiteindelijk uitmondde in chronische hoofdpijn, moest ik steeds vaker dingen cancelen. En nu sta ik op een punt in mijn leven waarin ik nog zelden naar feestjes, etentjes of verjaardagen kan. Als je elke dag hoofdpijn hebt en doodmoe bent, is dit nu eenmaal een immense opgave en wanneer je dan toch gaat (en je dus soms over je grenzen gaat), betaal je de prijs de volgende dag dubbel en dwars.  Voorheen ging ik toch vaak over deze grenzen heen en vond ik het erg moeilijk ‘nee’ te zeggen. Ik heb er nu nog steeds moeite mee maar ga mij niet elke keer meer verantwoorden of excuseren (dit probeer ik althans). De ene keer gaat dit beter dan een andere keer.

‘Sorry dat ik weer af moet zeggen’,  
‘Daar hoef je toch geen sorry voor te zeggen?’ 
‘Oh ja, sorry’.

De reacties die je krijgt zullen altijd verschillen. Je hebt altijd mensen die je steunen en begrijpen, en mensen die dit niet doen. Zelf vind ik het erg moeilijk er niet vaak meer bij te kunnen zijn. Ik mis een hoop en voel soms dat ik er niet meer echt bij hoor. Het resultaat kan zijn dat mensen er vanuit gaan dat je toch niet komt of dat je zelfs niet eens meer wordt uitgenodigd. Dit overkomt mij ook en dat is nu eenmaal pijnlijk maar wellicht zegt dit meer over hen dan over jou. Bovendien, wat valt eraan te doen? Je kunt besluiten jezelf vol te stoppen met pillen zodat je toch kunt gaan, maar of je dan echt een toevoeging bent op de avond is de vraag. Bovendien wordt het dan van kwaad tot erger. Het zit hem in keuzes maken en hierin de balans vinden. Wat is belangrijk? Wanneer ga ik wel en wanneer ga ik niet en vooral, wat levert het mij op? Dit is een leerproces en dit gaat met vallen en opstaan.

Reminders:

• Ken je grenzen en durf ‘nee’ te zeggen.
•  Openheid zorgt voor begrip
• Je hoeft je niet te excuseren, je hebt immers geen schuld.
• Vind de balans. Wat levert je positiviteit op en wat niet?
• Zoek uit waar jij energie in wilt steken.
• Echte vrienden oordelen niet maar tonen begrip.
• Zeg eerlijk: ik weet nog niet of ik dan kan maar ik ga mijn best doen.
• Vul niet in wat de ander denkt, maar vraag het.

Hoe ervaren jullie de combinatie van chronisch ziek zijn met je sociale leven?