Vragen hoe het gaat, ja of nee?

Herkennen jullie dat? Dat je het de ene keer fijn vind als men vraagt hoe het met je gaat en je de andere keer niet weet wat je moet zeggen of gewoon geen zin hebt om erop in te gaan?

Wanneer vrienden of familie nooit vragen hoe het met je gaat, voel je je onbegrepen, niet gezien en krijg je het idee dat zij niet geïnteresseerd in je zijn. Dat is een ontzettend naar gevoel. Maar wanneer iemand altijd vraagt hoe het met je gaat of specifiek vraagt hoe het met de hoofdpijn is, kan het juist weer moeilijk zijn om eerlijk te antwoorden. Het is immers soms lastig, wanneer het slecht met je gaat, deze vraag steeds negatief te beantwoorden. Over het algemeen vinden mensen het vaak moeilijk hun kwetsbaarheid te tonen en eerlijk te zeggen dat het helemaal niet goed gaat. Daarbij is het ook lastig in te schatten wanneer iemand deze vraag stelt om een gesprek gaande te houden of omdat iemand echt wil weten hoe het met je gaat. Want daar is een wezenlijk verschil in. Iedereen kent deze 'small talk' wel. Je komt iemand tegen in de stad of op straat en vraagt 'He, hoe gaat het met je?'. Meestal wordt er dan gereageerd met: 'Ja goed, met jou?' En dit is prima. Dit is gewoon een manier om een bekende te begroeten. Het is hier dan niet de tijd of de plaats een heel verhaal uit de doeken te doen. 

Je merkt vaak al snel of iemand echt geïnteresseerd is of dat het gewoon sociaal gewenst gedrag is. Om die reden zijn authentieke contacten ook zo mooi. Echt even praten met een vriend of vriendin over het leven. Die momenten zijn heel waardevol!
Bovendien is het simpelweg ook vaak dat men niet zo goed weet hoe om te gaan met jouw situatie. Het is dan geen kwestie van niet willen, maar van niet kunnen. Men weet soms niet hoe te reageren en wat te zeggen. Iedereen is anders. En weet je, het is soms ook gewoon heel fijn het over totaal andere dingen te hebben. Even wat afleiding, even wat vrolijkheid. Dat kan je ook erg goed doen!

Het is voor de sociale omgeving dus soms best lastig te weten wat jij steeds nodig hebt. Want misschien heb je de ene keer behoefte je hart te luchten en heb je de andere keer juist zin in wat luchtigheid en afleiding. Dat moeten je vrienden of familie ook maar net weten! Ik merk dat ik zelf op de vraag: 'Hoe is het?' vaak reageer met 'goed!'. Wanneer iemand dan doorvraagt en vraagt hoe het met de hoofdpijn gaat, geef ik eerlijk aan dat het wat dat betreft erg slecht gaat. Ik merk wel dat ik het desondanks vaak probeer luchtig te houden of het met een lach zeg. Je hoeft ook niet bij iedereen het achterste van je tong te laten zien. Daar heb je bepaalde mensen voor die dicht bij je staan, en daarbij voel je dat dit altijd kan.

Maar het blijft lastig, omdat je behoefte erover te praten of juist niet steeds kan wisselen. Het is daarom soms handig dit gewoon aan te geven. Zeg gewoon dat je even behoefte hebt je verhaal kwijt te kunnen of zeg dat je even behoefte hebt aan wat afleiding. Daar is niets mis mee. En bij de mensen die jou goed kennen, hoef je dit vaak niet aan te geven. Zij kennen jou goed genoeg om dit aan te voelen of te zien.

Herken jij je in bovenstaande? Hoe sta jij hierin?