Chronisch ziek zijn heeft een grote impact op allerlei aspecten van je leven. Zo ook je gezin. Wanneer je kinderen hebt, kan het soms erg zwaar zijn. Je bent immers fulltime ouder. Zelf heb ik een zoontje van wee jaar en net zoals elke ouder wil ik het beste voor mijn kind en er alles voor doen. Hieronder beschrijf ik wat dit voor mij en mijn gezin betekent en bespreken we enkele tips.
Wat mij opvalt is dat er over dit onderwerp niet erg veel te vinden is op internet. Dat is bijzonder want er zijn veel mensen die kampen met een chronische ziekte waarvan vele kinderen hebben. Landelijke cijfers over het aantal kinderen en jongeren met een langdurige zieke ouder, variëren van 5,5% tot 39%. Deze verschillen komen voort uit verschillende onderzoeksgroepen, de formulering van de vragen en de gehanteerde definities (nji.nl, 2014).
Mijn vriend en ik kozen er bewust voor een kindje te nemen. Alhoewel ik destijds al ontzettend veel migraine had, was het nog niet zo erg als dat het nu is. Maar als dat wel zo was, dan hadden we er nog voor gekozen. Gelukkig heb ik veel hulp van mijn partner en ouders. Mijn zoontje van 2 jaar gaat 2 dagen in de week naar de opvang en 2 dagen in de week naar mijn ouders. Ook omdat ik ook nog Toegepaste psychologie studeer. Wanneer ik me ziek voel en echt naar bed moet, kan ik altijd mijn ouders bellen en in de weekenden kan ik s’ middags plat omdat mijn vriend dan thuis is. Zo is de zorg en opvang voor mijn zoontje toch goed geregeld, wanneer ik dit zelf niet kan. Gelukkig heeft mijn zoontje het erg naar zijn zin op de opvang en bij zijn opa en oma. Het is een erg lief, vrolijk en tevreden mannetje. Hij wordt omringd door een stabiel sociaal netwerk en krijgt volop liefde en aandacht. Dit weet ik, maar toch blijft het soms moeilijk om je kindje weg te moeten brengen of op te moeten laten halen, omdat je zelf er niet toe in staat bent op dat moment voor hem te zorgen. Het is prettig dat deze mogelijkheid er is, maar het liefste wil je natuurlijk gewoon zelf voor je kind kunnen zorgen. Ik probeer daarom andere zaken soms wat meer los te laten. Het huis hoeft niet spik en span te zijn, en die wasmand kan best nog wel even een dagje wachten. Wanneer ik me goed voel, spendeer ik liever mijn energie en aandacht aan mijn kind. Want dat is het meest belangrijke. Een kind zal later niet aan zijn jeugd terugdenken in termen van: ‘Thuis was het altijd mooi schoon en opgeruimd’. Nee, hij zal herinneringen hebben aan de leuke dingen die hij deed met papa en/of mama en de geborgenheid en liefde die hij altijd voelde thuis. Dat is waar het om draait, samen mooie herinneringen maken!
Tips:
- Laat de boel de boel, je huis hoeft niet altijd spik en span te zijn.
- Het belangrijkste wat je je kind kunt geven, is liefde en aandacht.
- Wanneer je kind op een leeftijd is, dat hij dingen kan begrijpen, kun je best uitleggen dat je niet alles kan, je niet altijd fit bent, even op bed moet liggen etc. Kinderen zijn flexibel en zullen dit accepteren en gaan begrijpen.
- Roep hulp in (denk aan een oppas, familielid, hulp in de huishouding enz.).
- Voorkom dat je kind een mantelzorger wordt, een kind hoort een kind te zijn, niet jouw verzorger.
- Doe samen leuke dingen met je kind, dit hoeft niet altijd groots, denk aan: samen puzzelen, even wandelen, je kind ergens mee laten helpen enz.
Op de site van NJI vindt je meer over kinderen van chronisch zieke ouders en de statistieken.
Hoe ervaar jij het ouder te zijn en tevens chronisch ziek?
Reactie plaatsen
Reacties